Dag 11
Wat vliegt de tijd voorbij, het is alweer dag 11 van de reis en tijd om officieel afscheid te nemen van Agnes, Tim en de A-step members. Om 9 uur lekker de bus in om en reis van ongeveer 6 uur te maken naar Nakuru. We waren de poort nog niet uit en het liep al anders dan verwacht. Als grote verrassing stapt Tim namelijk in de bus om te mededelen dat hij mee gaat de rest van de week. Wat een geweldig verrassing want die man heeft een hart van goud.
Tijdens de reis door de forest van Kakamega lag er geen asfalt op de wegen maar vooral stenen waardoor we alle kanten op geslingerd werden in de bus. Gelukkig was het uitzicht het meer dan waard! Na 2 uur even de eerst plaspauze. Later op de rit passeerde we de evenaar dus weer tijd voor een break. Hier was ook de mogelijkheid om wat souvenirs te kopen en wild te plassen tussen de schapen en koeien.
Daarna de bus weer in waar we om half 5 arriveerde in het hotel in Nakuru. Even lunchen en om 6 uur met een groepje naar de pin en de supermarkt. Dit liep natuurlijk weer anders dan verwacht. We zouden namelijk gaan lopen en we waren de bocht nog niet om en Tim had een busje regeld. Super leuk om in te zitten. Met groepje van 9 naar de pin en de planning natuurlijk anders dan verwacht. We zouden naar een vrouw gaan die een soort zelfde organisatie heeft als A-step. Die liet even op zich wachten waardoor we even een wandeling deden. Door de schemer werd dit al want spannender maar wel goed om te zien.
Daarna de bus in met die vrouw om naar de organisatie te gaan. Dit was alleen een bijzondere route door de Bush Bush waar hier en daar een rivier te voor schijn kwam door de enorme regen. Toen we daar waren eerst even met de leiders gepraat wat moeizaam ging omdat we elkaar niet konden verstaan door de regen. Daarna de kinderen ontmoet die al veel stadser en minder verlegen waren. Na een liedje te hebben gezongen de bus weer in terug naar het hotel. Eten stond namelijk 8 uur al klaar en het was ondertussen al half 9. Daarna lekker gegeten nog even geklets, waarna iedereen langzaam naar bed ging. Op naar de volgende dag!
Tijdens de reis door de forest van Kakamega lag er geen asfalt op de wegen maar vooral stenen waardoor we alle kanten op geslingerd werden in de bus. Gelukkig was het uitzicht het meer dan waard! Na 2 uur even de eerst plaspauze. Later op de rit passeerde we de evenaar dus weer tijd voor een break. Hier was ook de mogelijkheid om wat souvenirs te kopen en wild te plassen tussen de schapen en koeien.
Daarna de bus weer in waar we om half 5 arriveerde in het hotel in Nakuru. Even lunchen en om 6 uur met een groepje naar de pin en de supermarkt. Dit liep natuurlijk weer anders dan verwacht. We zouden namelijk gaan lopen en we waren de bocht nog niet om en Tim had een busje regeld. Super leuk om in te zitten. Met groepje van 9 naar de pin en de planning natuurlijk anders dan verwacht. We zouden naar een vrouw gaan die een soort zelfde organisatie heeft als A-step. Die liet even op zich wachten waardoor we even een wandeling deden. Door de schemer werd dit al want spannender maar wel goed om te zien.
Daarna de bus in met die vrouw om naar de organisatie te gaan. Dit was alleen een bijzondere route door de Bush Bush waar hier en daar een rivier te voor schijn kwam door de enorme regen. Toen we daar waren eerst even met de leiders gepraat wat moeizaam ging omdat we elkaar niet konden verstaan door de regen. Daarna de kinderen ontmoet die al veel stadser en minder verlegen waren. Na een liedje te hebben gezongen de bus weer in terug naar het hotel. Eten stond namelijk 8 uur al klaar en het was ondertussen al half 9. Daarna lekker gegeten nog even geklets, waarna iedereen langzaam naar bed ging. Op naar de volgende dag!
