Dag 6
Vanochtend zaten we zoals gewoonlijk weer om 7 uur met zijn alle aan de ontbijttafel. Echter hadden we één verrassing: de kok had voor ons een pot pindakaas geregeld. Zoals echte Nederlanders zaten we vervolgens met zijn alle broodjes pindakaas te eten, heerlijk was het.
Om 9 uur stapte we de bus in onderweg naar het A-STEP field. De jongens gingen hier lekker voetballen, terwijl de meiden met de vrouwen uit de community armbanden/kettingen gingen maken en hun haren lieten vlechten. Zo’n anderhalf uur later stapte we samen met een aantal ouders de bus in op weg naar het dorpje Bungoma. Onderweg stopte we bij een klein plaatsje waar een groep mensen een organisatie had opgezet voor gehandicapte in de community. “That we’re disabled doesn’t mean we’re not able, we are able” was de mooie en krachtige uitspraak van een van de vrouwen van deze groep. Na een kort gesprek met deze mensen zette wij onze reis naar Bungoma voort. Bungoma is een grotere plaats met veel kleine winkeltjes, verkeer en marktjes. Er werd in groepjes met begeleiders het dorp bekeken en eventuele souvenirs gekocht. De stad was ook vol met armoede, overal liepen kinderen te bedelen terwijl ze lijm aan het snuiven waren. Dit was heel heftig om te zien. Ook de begeleiders vonden dit heel heftig. Naomi, een van de moeders, vertelde dat deze kinderen op straat belanden nadat hun ouders zijn overleden of wanneer de ouders gaan scheiden en de nieuwe vrouw van de vader de kinderen niet wilt (de moeder verliest de rechten op het kind zodra de ouders scheiden).
Na een tijdje te hebben rondgelopen in het dorp gingen we met de bus terug naar het hotel voor de lunch. Onderweg nog even gestopt om te tanken, waarbij de bus helemaal naar links werd gekanteld. Dit is zodat de benzine overal in de bus komt, niet alleen aan de rechterkant. Hele gekke ervaring. Terwijl er getankt werd gingen Romy en Rowan even een wedstrijdje pull-ups doen aan de bus, die Romy won!
Na de lunch, die bestond uit pasta, patat, kip en jawel (boeren)kool, gingen we weer richting het A-STEP veld. De meiden van A-STEP gingen een wedstrijd voetballen tegen de meiden van Pamoja Kenya!! Na beide volksliederen te hebben gezongen (zowel Nederland als Kenia), gingen de meiden van start. Ze speelde twee keer 10 minuten. Omdat het team van A-STEP uit zo’n 15 dames bestond, en bij van Pamoja Kenya maar met zijn 7e waren, wisselde het A-STEP team in de rust. Het was bloedheet, maar wat hadden we een lol. Merel scoorde de eerste 0-1, maar helaas kwamen de dames van A-STEP terug en scoorde zei nog twee doelpunten, wat de eindstand op 2-1 bracht. De dames waren zeer goed en ze vonden het hartstikke leuk, net zoals wij. We hadden de hele wedstrijd volle zon, maar zodra de wedstrijd klaar was, begon het te storten en te stormen! We hebben geschuild in de bus en gefeest met de dames van het A-STEP team, terwijl de jongens nog een potje aan het voetballen waren in de stromende regen. Hierna zijn we lekker naar het hotel geweest, hebben ons opgefrist en hebben we gegeten. We hebben voor het eerst ugali gegeten, een soort maispap uit Kenia. Had niet heel veel smaak, maar het was leuk een keer een lokaal gerecht te eten!
Om 9 uur stapte we de bus in onderweg naar het A-STEP field. De jongens gingen hier lekker voetballen, terwijl de meiden met de vrouwen uit de community armbanden/kettingen gingen maken en hun haren lieten vlechten. Zo’n anderhalf uur later stapte we samen met een aantal ouders de bus in op weg naar het dorpje Bungoma. Onderweg stopte we bij een klein plaatsje waar een groep mensen een organisatie had opgezet voor gehandicapte in de community. “That we’re disabled doesn’t mean we’re not able, we are able” was de mooie en krachtige uitspraak van een van de vrouwen van deze groep. Na een kort gesprek met deze mensen zette wij onze reis naar Bungoma voort. Bungoma is een grotere plaats met veel kleine winkeltjes, verkeer en marktjes. Er werd in groepjes met begeleiders het dorp bekeken en eventuele souvenirs gekocht. De stad was ook vol met armoede, overal liepen kinderen te bedelen terwijl ze lijm aan het snuiven waren. Dit was heel heftig om te zien. Ook de begeleiders vonden dit heel heftig. Naomi, een van de moeders, vertelde dat deze kinderen op straat belanden nadat hun ouders zijn overleden of wanneer de ouders gaan scheiden en de nieuwe vrouw van de vader de kinderen niet wilt (de moeder verliest de rechten op het kind zodra de ouders scheiden).
Na een tijdje te hebben rondgelopen in het dorp gingen we met de bus terug naar het hotel voor de lunch. Onderweg nog even gestopt om te tanken, waarbij de bus helemaal naar links werd gekanteld. Dit is zodat de benzine overal in de bus komt, niet alleen aan de rechterkant. Hele gekke ervaring. Terwijl er getankt werd gingen Romy en Rowan even een wedstrijdje pull-ups doen aan de bus, die Romy won!
Na de lunch, die bestond uit pasta, patat, kip en jawel (boeren)kool, gingen we weer richting het A-STEP veld. De meiden van A-STEP gingen een wedstrijd voetballen tegen de meiden van Pamoja Kenya!! Na beide volksliederen te hebben gezongen (zowel Nederland als Kenia), gingen de meiden van start. Ze speelde twee keer 10 minuten. Omdat het team van A-STEP uit zo’n 15 dames bestond, en bij van Pamoja Kenya maar met zijn 7e waren, wisselde het A-STEP team in de rust. Het was bloedheet, maar wat hadden we een lol. Merel scoorde de eerste 0-1, maar helaas kwamen de dames van A-STEP terug en scoorde zei nog twee doelpunten, wat de eindstand op 2-1 bracht. De dames waren zeer goed en ze vonden het hartstikke leuk, net zoals wij. We hadden de hele wedstrijd volle zon, maar zodra de wedstrijd klaar was, begon het te storten en te stormen! We hebben geschuild in de bus en gefeest met de dames van het A-STEP team, terwijl de jongens nog een potje aan het voetballen waren in de stromende regen. Hierna zijn we lekker naar het hotel geweest, hebben ons opgefrist en hebben we gegeten. We hebben voor het eerst ugali gegeten, een soort maispap uit Kenia. Had niet heel veel smaak, maar het was leuk een keer een lokaal gerecht te eten!
